Góry na Sylwestra. Reaktywacja

Tak bardzo się cieszę, że wróciliśmy w góry sylwestrowe. Nie tylko - choć to też - ze względu na fajny wyjazd w fajnym gronie, ale też na ten przełom roku, czas płynący w górach trochę inaczej i wspaniały dystans do świata jaki się w górach zyskuje.
To dobrze robi dla symbolicznych zamknięć i otwarć.

Beskid Niski, cudownie niepopularny, niezbyt może spektakularny, ale szalenie klimatyczny. Cały brzmi Wolną Grupą Bukowiną, i stawianiem kroków - w tym roku skrzypiących śniegiem, i nasyconą ciszą górską jedyną w swoim rodzaju.

Jechaliśmy na południe i z każdym kilometrem robiło się bardziej biało. A na miejscu, w niewielkiej łemkowskiej wiosce, już całkiem baśniowa migocąca śnieżna pokrywa. Dzieciaki zaniemówiły z zachwytu i gdy tylko wyładowaliśmy całą obfitość naszych bagaży ruszyliśmy w poszukiwaniu górek na sanki.

I tak codziennie. Spacerki górsko - śnieżne, a wieczorami, biesiadowanie (ze zwiększoną już średnią wiekową) z grzańcem lub tequilą i ogniem w kominku.

 

 
A gdy niebo z perłowo szarego zmieniło się w lśniąco niebieskie, załadowaliśmy opakowaną w ciepłe gacie i śpiwory młodzież do nosideł i ruszyliśmy trochę wyżej. Nie mogę powiedzieć, że zrobiliśmy jakąś szaloną trasę, czy mega szczyty, na co nie bez wpływu były nasze rozśpiewane ładunki na plecach. Ale wystarczyło i tak, żeby się zachwycić totalnie. Zobaczcie zresztą sami.

 

Wszystkiego dobrego w Nowym Roku!