nasze ulubione planszówki rodzinne

Wspominam o nich dość często. Są stałym elementem naszych popołudni rodzinnych i dorosłych wieczorów. A ponieważ zaczął się ten czas z długimi ciemnymi wieczorami, słotnymi niedzielami, to do planszówek na pewno będziemy siadać częściej.

Lubimy to. I lubimy, że weszliśmy w ten etap z dzieciakami, że nie trzeba z nimi grać w nogi stonogi albo potwory do szafy. I to, że to fajny, wspólny czas jest, nie podszyty jakąś poświęcanką z którejś strony. Siadamy przy stole i gramy.

Nasze dzieci są już na tyle duże, i mają tę planszówkową historię za sobą, że można z nimi grać jak z (prawie) równymi partnerami. Nie traktujemy ich bezwzględnie, ale nie dajemy forów. Oczywiście zdarzają się w związku z tym wielkie dramy, "bo ja zawsze w to przegrywam", i "bo ona mi podebrała kartę i rozwaliła mi moją strategię", no ale to właśnie jest ta przestrzeń, przestrzeń co ważne bezpieczna, wspierająca i zabawowa, w której dzieci mają okazję się uczyć, że czasem się przegrywa, chociaż się bardzo staramy, że czasem ktoś nam przeszkodzi w osiągnięciu celu - i nie zawsze jest to coś osobistego, po prostu "it's just good business", czasem los nam sprzyja a czasem nie. I że to wszystko nie zawsze jest z naszego punktu widzenia sprawiedliwe i po równo. To są bardzo trudne tematy i mam wrażenie, że to pokolenie dzieci potrzebuje bardzo je przepracować. I nie chodzi tu o specjalne przyuczanie do porażek i wychowywanie jakiś przegrywów, po prostu bywa różnie w życiu i porażki zdarzają się każdemu. A wydaje mi się że jest trochę tak, że to pokolenie płatków śniegu ma duży problem z przegrywaniem, jakimkolwiek. Planszówki w każdym razie pomagają to oswoić, i to jest ich bardzo ważny aspekt. 

Kolejny to nauka rywalizacji i współpracy, kompromisów, tego że czasem trzeba poświęcić coś od siebie dla osiągnięcia wspólnego celu. I tego, jak ze sobą rywalizować podczas rozgrywki i nie obrażać się śmiertelnie na siebie wzajemnie w życiu poza planszówkowym.

I zabawa. Świetna zabawa i super spędzony wspólnie czas. Zamiast spędzać popołudnie każdy w swoim kącie, zanurzeni gdzieś w świecie wirtualnym, wybieramy czas rodzinny i dobrą, jakościową rozrywkę.

No dobra, dość ogólnikowych zachwytów, czas przejść do rzeczy.

Jakie są nasze ulubione planszówki?

Harry Potter. Hogwarts Battle Wilczek jest wielkim fanem serii, a ta gra, zanurzona w świecie Hogwartu miała dobre recenzje. To gra kooperacyjna, czyli taka, w której wszyscy gracze współpracują, żeby osiągnąć wspólny cel. W tym przypadku celem jest oczywiście pokonanie Voldemorta i sprzymierzonych z nim złych postaci. To gra oparta na mechanice budowania talii, czyli zbierania kart, które rozwijają nasze postacie, co daje szanse najbardziej przysłużyć się sprawie.

Mamy dużo emocji, jest dość duży element losowości, ale najbardziej podoba mi się ta kooperacyjność. Wiadomo nie od dziś, że nic tak nie integruje, jak wspólna walka ze złem. Gra wg producenta od 11 lat, ale nasza 9 letnia córa ogarnia bez problemu.

Ubongo. Klasyk prawdziwy, układanka na czas, polega na tworzeniu zadanych figur z dostępnych elementów w różnych kształtach. Bardzo proste zasady, szybka rozgrywka, w zasadzie brak interakcji, każdy stara się jak najszybciej ułożyć swój kształt. Gra wg producenta od 8 lat, ale Pirat świetnie dawał radę jeszcze jako pięciolatek, jedynie grał na łatwiejszym z dwóch poziomów.

Dolina Królików. Gra karciana z elementami genetyki. Każdy z graczy ma za zadanie tworzyć królicze rodziny, tak by realizować swoje misje (np najwięcej brązowych króliczków ze wszystkich graczy, królicza rodzina z dziećmi we wszystkich kolorach itp). Podczas rozgrywki gracze muszą pamiętać o zasadach genetyki, - (np dwa białe króliki nie będą mogły mieć brązowych królicząt itp), trzeba planować swoje akcje, zwracać też uwagę na innych graczy, którzy mogą podebrać nam upatrzoną kartę. Dolina Królików jest bardzo pięknie wydaną grą, z uroczymi ilustracjami i przyjemnym klimatem. Gra wg producenta od 6 lat, i tak mniej więcej graliśmy, trzeba jedynie zwrócić uwagę że nieczytającym graczom trzeba będzie przeczytać treść ich misji.

Draftozaur. Nie mogliśmy nie kupić tej gry gdy zobaczyliśmy urocze drewniane figurki dinozaurów, no i gdy ma się w rodzinie byłych i obecnych maniaków prehistorii. Każdy z graczy ma za zadanie umieścić na swojej planszy figurki różnych gatunków dinozaurów w taki sposób, by zdobyć jak najwięcej punktów. Trzeba pamiętać o tym, że na różnych polach planszy zdobywa się punkty za różną konfigurację figurek (np najwięcej figurek tego samego gatunku, lub najwięcej parek z tego samego gatunku, największa różnorodność gatunkowa etc) Gra wg producenta od 8 lat, ale nasz 6-latek gra bez problemu, choć nie do końca ogarnia planowanie;)

Queendomino to gra bazująca na mechanice domino, w której gracze tworzą królestwo wokół swojego zamku za pomocą dwukolorowych kafli, które pasują do siebie jedną z części. W królestwie, czyli na dopasowanych do siebie kaflach, można stawiać budowle, które dodają nam punkty zwycięstwa. Gra prosta

Ekosystem. Przepiękna, nieduża gra, w której naszym zadaniem jest stworzenie różnorodnego, stabilnego ekosystemu, z potokami, lasami i łąkami wraz z mieszkańcami. Gracze wymieniają się kartami przedstawiającymi różne elementy ekosystemu i w każdej kolejce tworzą swoją krainę dokładając po jednej karcie, pamiętając o różnych zależnościach, które występują w przyrodzie i tym, że wszystko ma wpływ na wszystko. Punkty można zdobyć np za ilość pszczół w pobliżu łąki i pstrągi w strumieniach, wtedy, gdy niedźwiedzie umiejscowione są w pobliżu swojego pożywienia i tak dalej. Od 8 lat, nasz sześciolatek też daje radę, czasem z niewielką pomocą.

Pictomania. rewelacyjna gra imprezowa, polegająca na szybkim i czytelnym rysowaniu wylosowanych haseł. Zaczyna się niewinnie, gdy do narysowania jest np fotel bujany, czy kaszkietówka, z każdą kolejną rundą robi się coraz ciekawiej, gdy naszym hasłem jest hokej, albo odpoczynek. Na koniec wjeżdżają grube działa, czyli np prawa obywatelskie, albo menedżer projektu. Gramy całą rodziną, wybierając te łatwiejsze poziomy. Pirat w drużynie z jednym z rodziców (trzeba szybko czytać)

Splendor. Świetna karciana gra ekonomiczna, która uczy planowania i strategii. W grze wcielamy się w renesansowych kupców i zbieramy zasoby w postaci kart i żetonów, które umożliwiają nam dalszy rozwój. Gra ma dość prosta mechanikę, jest dynamiczna, wymaga strategicznego myślenia i szybkich reakcji. Gra wg producenta od 10 lat, ale młodsze dzieci mogą próbować, producent proponuje by młodsze dzieci otrzymały (wybudowane) na samym jej początku 1, 2 lub 3 (w zależności od wieku) losowe karty poziomu pierwszego, wtedy szanse trochę się wyrównują.

 

Azul. Kolejne bardzo przyjemnie wydane wydawnictwo. Gra inspirowana jest portugalskimi azulejos i polega na specjalnym układaniu kafelków w sposób, który zapewni nam najwięcej punktów. Wymaga to strategicznego dobierania kafelków i planowania kolejnych ruchów (uwzględniając plany współgraczy). Zasady są proste, a kafelki bardzo przyjemne w dotyku. Od 8 lat, i tak mniej więcej nasze dzieci zaczynały

Wsiąść do pociągu. I jeszcze jeden klasyk nad klasykami. To gra rodzinna, w której uczestniczy zbierają karty wagonów do realizacji wylosowanych misji, a są nimi tworzenie tras między europejskimi miastami. Gracze mogą też, budować dworce łączące różne trasy, pokonywać tunele,  a nawet korzystać z promów. Gra wg producenta od 8 lat, nieco młodsze dzieci również dadzą radę (trzeba jednak umieć czytać).

Mamy jeszcze gry, które wjeżdżają wieczorami, gdy dzieci zasną, najulubieńsza to wciąż Cywilizacja, które dla dzieci jest jeszcze zbyt złożona, czy takie z bardzo negatywną interakcją jak np Survive.

Dajcie proszę znać, gracie w planszówki? Znacie te polecane przeze mnie? A może chcielibyście dorzucić jakiś tytuł?

Jeśli temat jest dla Was nowy, to serdecznie polecam spróbować