Jak cudownie się robi, choć to ciągle taka podskórna cudowność, mało, trzeba przyznać, ostentacyjna, wymagająca większej uważności niż taki maj powiedzmy.
Gołe fakty są takie, że wieje, jest szaro zimno i deszczowo. Ale ten wiatr pachnie, szarość jest cała podszyta zielenią a i deszcz jakoś optymistycznie odżywczy.
Trwamy sobie w ekscytującym okresie „tylko dotknąć” i „najlepsze jest tuż przed nami” jak dzieci na dzień przed Gwiazdką, tylko to ten przypadek, kiedy Gwiazdka potrwa sobie parę z każda chwilą piękniejszych miesięcy, będzie pełna wycieczek, pikników, leżenia na świeżej trawie i wąchania świata.
Ależ ja uwielbiam Ciebie czytać... od razu ten szary, wietrzny dzień nabiera barw :D.
OdpowiedzUsuńPrzepięknie wyglądasz pląsając po marcowych łąkach...
... cudny masz ten płaszczyk :)!!!
Dziękuję Ci baardzo:*
Usuńpięknie Ci w tym płaszczu
OdpowiedzUsuńmuszę się postarać spojrzeć równie optymistycznie na obecną pogodę;)