Via Rhôna

 

Piękna, piękna wycieczka nam się udała.

Burze pokrzyżowały plany górskie, nad jeziorem tłumy, więc zdecydowaliśmy się na rzekę.

I co się okazało, wzdłuż Rodanu jest  trasa  -Via Rhôna, świetnie opisana, oznaczona, jedzie się pięknie. Były piękne krajobrazy, sympatyczne wioski, miasteczka, dzikie wysepki ( z miejscami do dyskretnego obserwowania przyrody). Wrócimy na pewno, może z namiotem.

Ponad nami tylko niebo

 
 
Krok.
Krok.
Krok.
Oddychanie.
Krok.
Wyżej. I wyżej.
Tradycyjne postanowienie "Jak wrócimy do domu, zacznę biegać codziennie o 6, zanim Młode się obudzi". (to przy akompaniamencie radosnych okrzyków dochodzących z pleców, jakby czytał w myślach i bardzo go to ubawiało...).
Krok.

A potem się wychodzi z lasu. I odbiera oddech z zachwytu. Jest przestrzeń zupełnie niesamowita. Piękno w najczystszej postaci, nieskalane.

A potem, wyżej, jest tylko piękniej. Można się wgapiać godzinami. Chce się już tylko być.


Tym razem byliśmy z namiotem. (co niestety oznaczało duże ciężary na plecach, a co za tym idzie zmasakrowane nieprzystosowane do takich ciężarów kolano Murzyna tachającego Panicza Oraz Jego Akcesoria - ale było warto).

Dziecior był wspaniały. Zadowolony, szczerzący się do wszystkich, śpiewający, gadający... Zachwycony namiotem pięknie przespał noc na 2100m.n.p.m.
Jest w sumie przyzwyczajony od maleńkości do przeróżnych wypadów i szurgania po świecie. (ale nigdy nic na siłę)
Po pierwsze i najważniejsze - Młodzian zawsze miał poczucie bezpieczeństwa, czyli mamę i/lub tatę na podorędziu. Maluch jest w sumie obojętny gdzie jest i gdzie właśnie wloką go szaleni, spragnieni wrażeń rodzice - ważne, że ci rodzice są obecni i dostępni. Oczywiście dochodzi do tego poczucie komfortu, czyli żarko na czas, ukochany kocyk, ciepło/zimno, ilość bodźców dostosowana do wieku... I okazuje się, że przy dziecku, nie trzeba zmieniać wszystkiego i rezygnować z siebie.

Pérouges

 

Oto kolejne najpiękniejsze francuskie miasteczko. Pérouges.

Położone niecałe 40 km od Lyonu, urocze i klimatyczne. Idealne na leniwe popołudnie.

Można przespacerować się po kamiennych ulicach, zjeść słynną Galette de Pérouges, albo dobry obiad (ale tylko w ściśle określonych godzinach. Francuzi nie przyjmują do wiadomości, że ktoś może być turystą albo dzieckiem i nie przestrzegać ich świętych godzin jedzenia. Albo się po prostu nie stosować.) Można zaopatrzyć się w średniowieczne gadżety (całkiem nietandetne i potwornie drogie), uczestniczyć w jednym z licznych średniowiecznych festiwali.

Warto.